سیستم ادراری از چهار قسمت اصلی تشکیل شده می شود که عبارتند از کلیه، حالب، مثانه و مجرای خارجی ادرار. هر یک از قسمتهای فوق می توانند سنگ داشته باشند. اصطلاح سنگ ادراری یک اصطلاح کلی است و نشان دهنده وجود سنگ در یک قسمت از قسمت های نامبرده است.

سنگ حالب نیز جز سنگهای ادراری است که اکثرا منشا کلیوی دارند و اگر بدرستی با آن برخورد نشود ممکن است منجر به از بین رفتن کلیه گردد. اگر درمان سنگ کلیه به تاخیر بیفتد سنگ می تواند از کلیه خارج گردد و وارد حالب شود. اگر اندازه ی سنگ ها کوچک باشد پس از ورود به حالب، دفع می شوند اما اگر بزرگ باشند در حالب گیر خواهند کرد.
این نوع سنگ می تواند باعث انسداد کامل ادرار شود که این امر می تواند در مدت هشت هفته باعث نابودی کلیه همان سمت گردد. بنابراین اگر این انسداد دوطرفه باشد و یا بیمار فقط یک کلیه داشته باشد، بیمار هیچ دفع ادراری نخواهد داشت. از این رو نیاز به اقدام فوری به منظور برطرف کردن انسداد دارد.

علائم بیماری سنگ حالب

تا زمانی که سنگ داخل کلیه باشد ممکن است فرد هیچ علامتی نداشته باشد. علائم این بیماری، به محل سنگ در حالب، کامل یا نسبی بودن انسداد، سرعت مسدود شدن بستگی دارند. نشانه ها و علائم می توانند شامل موارد زیر شوند:

نحوه تشخیص سنگ حالب

نحوه تشخیص بیماری سنگ حالب به روشهای زیر میباشد:

سرطان مثانه

درمان سنگ حالب

درمان اولیه برای سنگهای حالب درمان طبی ( استفاده از داروهای گشاد کننده حالب ) و تشویق بیمار به تحرک است تا سنگ بدون نیاز به اقدام های دیگر خارج گردد. در صورتی که بیمار یک کلیه باشد، تب داشته باشد، اندازه سنگ از ابتدا بزرگ باشد و یا پس از مدتی انتظار ( حداکثر دو هفته ) سنگ دفع نشد باید از یکی از روش های زیر کمک گرفت.